O śnieżyczkach raz jeszcze, zanim skończą kwitnienie. W tym roku z powodu chłodnej aury sezon śnieżyczkowy trwał wyjątkowo długo, zaraz będzie kwiecień a śnieżyczki nadal kwitną w moim ogrodzie. Za najnaja w tym sezonie śnieżyczkowym uznaję odmianę 'S. Arnott', warta była swojej ceny i nerwów z którymi mła oczekiwała na cebulkową paczkę z Niderlandów. Dziś było ciepło i mła miała okazję wąchać kwiatki, rzeczywiście słodko pachną. Rozmiarem kwiatów dają po oczach, są już w pierwszym roku uprawy większe od kwiatów Galanthus elwesii, które przeca mła uprawia od dawna i które do tej pory robiły u mła za "śnieżyczki wielkokwiatowe" ( Galanthus elwesii to śnieżyczki z fotki obok i z dwóch fotek powyżej ).
Taki sposób mnożenia daje cebulom więcej szans na kwitnienie w przyszłym sezonie niż sadzenie "nagich" cebulek jesienią. Cebule sadzimy co 5 -7 cm, na takiej samej głębokości jak wynosi odległość między nimi. Odmiana znana jest z tego że po zaaklimatyzowaniu się ładnie przyrasta. Roślina została wyróżniona RHS Award of Garden Merit. Na fotce obok widać różnicę między kwiatami przebiśniegów. Galanthus nivalis'Viridapice' który rośnie u mnie parę lat i produkuje ładne kwiaty, takie jak powinny produkować dojrzałe cebulki a kwiatami odmiany 'S. Arnott' . Cebulki odmiany 'S. Arnott' przyjechały w zeszłym roku w połowie października czy tak jakoś i zaraz były sadzone do gruntu. Ich kwiaty nie osiągnęły jeszcze właściwych dla odmiany rozmiarów na to się ponoć czeka trzy lata ) a już są większe od kwiatów zażytej nivalski.
Śnieżyczka Woronowa Galanthus woronowii byłaby zapewne cudowna gdyby odpowiadała swemu "książkowemu" opisowi. Niestety nie przypomina rośliny z takiego opisu, jest rachityczna i najniższa ze wszystkich śnieżyczek. Mła to nie dziwi, roslina jest bardziej ciepłolubna od naszych przebiśniegów i wymaga więcej czasu na aklimatyzację. Jak do tej pory mła nie odnotowała jakichś olbrzymich osiagnięć w jej uprawie, podchodzi do tego gatunku któryś raz z kolei i cieszy się bo na dziesięć posadzonych cebulek trzy zakwitły. jak na warunki Alcatrazu to hym... tego... spektakularny sukces. Mła ma nadzieję że cebule śnieżyczek Woronowa nie zanikną, jak to się czasem zdarzało ( Alcatraz potrafi być taki niegościnny wobec śnieżyczek że aż mła czasem za ten jej grymaśny ogród wstyd ). Śnieżyczki Woronowa można odróżnić od innych uprawianych w naszych ogrodach śnieżyczek po szerokich, zielonych liściuach, bardzo różnych od niebiesko - zielonych "szczypiorków" produkowanych przez inne gatunki. Galanthus woronowii widzicie na dwóch fotkach powyżej i fotce obok. Za to poniżej fotki uprawy średnio udanej Galanthus nivalis'Flore Pleno'. W przeciwieństwie do posadzonej w tym samym czasie odmiany 'S. Arnott', 'Flore Pleno' wyprodukowała kwiaty które nie powalają urodą. Mła wybacza i tłumaczy to debiutem, ma nadzieję że w przyszłym roku z kwitnieniem będzie znacznie lepiej.
Na weekend zapowiadają ciepłą pogodę, mła cóś czuje że sezon śnieżyczkowy szybko się zacznie kończyć. szczerze pisząc strasznie ją kusi coby zrobić zakupy u Beth Chatto, która sprzedaje kwitnące przebiśniegi do końca marca. Jednakże oprze się pokusie bo bo pierwsze rachunki a po drugie pandemia sremia, a po trzeci brexsit . Na zakupy śnieżyczkowe mła sobie pozwoli w przyszłym roku na przełomie lutego i marca, ma upatrzone dwie odmiany a i chętkę na trzecią, taką bardzo odlecianą i troszki droższą. Na razie cieszy się tym co sobie posadziła w zeszłym roku i śnieżyczkowo gryplanuje co też jest przyjemnością. I tyle śnieżyczkowego z Alcatrazu, nadchodzi sezon krokusowy i wielkie kwitnienie ciemierników, będzie co oglądać.
