Irysowy biuletyn

Nasz Pan Listowy przyniósł nam wczoraj biuletyn naszego środkowoeuropejskiego stowarzyszenia miłośników irysów.  Hym... pierwsza dopadła go  Małgoś - Sąsiadka, która oglądała pisemko przy  pomocy lupy ( nie dlatego że  druczek taki drobny tylko dlatego że oczka z zaćmą a kolejka do zabiegu spora ).  Oczywiście zdaniem Magłoś nasze irysowe  miejsce jest z gumy i da się pomieścić na nim wszelkie chciejstwa a w ogóle to po cholerę  nam dojazd  do kamienicy?! Przy fotkach siewek i odmian które zrobiły na niej wrażenie odkryłam  dziś postawione ołówkiem ptoszki ( stąd wiem  że  wrażenie było ).  Małgoś w przeciwieństwie do mła zauroczona irysami wydającymi kwiaty w typie  variegata, przy odmianie Zdenka Seidla nazwanej 'Pepik' ptoszek jest solidny, cóś jakby "łorzeł" albo inny "jaszcząb". Przyznam że 'Pepik' mógłby znaleźć swoje miejsce na rabacie bo to irys kategorii IB, rzeczywiście urodny a "ciepłych" irysów tej kategorii nie mam znów tak dużo, więcej rośnie u mnie ibiaczków o chłodnych kolorach kwiatów. Moje oczy z kolei zatrzymały się  na nowych introdukcjach Antona  Mego, irysy tego hybrydyzera są niemal zawsze wybitne że tak  to określę.  Anton Mego rejestruje nowe odmiany rzadko, hołduje poglądowi o zbyt wielkiej ilości irysowych siewek obdarzanych mianem odmiany ( po mojemu nie tylko irysowych ) więc sam przeprowadzać bardzo ostrą selekcję nowych mieszańców zanim zaprezentuje je na publicznym forum jako odmiany swojego autorstwa. W roku  2018 pojawiły się dwa nowe irysy Antona - 'Betliar' i 'Slovenské Tango', oba natentychmiast zapisałam w zeszyciku jako przedmiot pożądania. Ten przedmiot nawet z lekka jakby mroczny bo nie wiadomo skąd wziąć na niego kasę, odpowiedź kryje się w mroku czyli chyba będę musiała sama przed sobą ściemniać w sprawie koniecznych wydatków.




Kusi mnie żeby się zebrać i pojechać na tegoroczny  Konwent MEIS  który ma się odbyć w miejscowości  Veľké Zálužie na Słowacji. Dla normalsów irysowo niezakręconych  miasteczko w kraju nitrzańskim to żadna wielka atrakcja, ot maleńka mieścinka którą tylko znajdująca się w niej psychiatrická nemocnica odróżnia od innych maleńkich słowackich mieścinek.  Dla  Irysowych to ogród Antona Mego, miejsce w którym rodzą się jedne z najciekawszych irysów bródkowych na świecie. Wicie rozumicie, być w  Veľké Zálužie i nie odwiedzić  ogrodu Antona  Mego  to cóś jakby w Salem w Oregonie być i nie wpaść do Schreinerów. Konwent odbędzie się 10 - 11 maja, zdecydować  czy jadę muszę do 28 lutego. No i  jest zgryz bo nie mogę nieustająco wykorzystywać  ciotek do  pilnowania kotów, Małgoś - Sąsiadki  i chałupy. W weekend majowy mam czas wyjazdowy z Tatusiem i siostrami ( konwent rodzinny ),  w kwietniu Roma, w lutym tyż Italia a praktycznie na chodzie jest tylko Cio Mary, Ciotka Elka to może być pomocniczo z doskoku.  Nie mogę tak obciążać co miesiąc Cio Mary własnymi sprawami, ona przeca tyż ma swoje sprawki.  Nie uchodzi tak! Ech... żeby człowiek miał kamper i potrafił to dziadostwo prowadzić po szosach Europy a może i nie tylko.  Jak ten ślimak z domkiem na grzbiecie  by się mógł włóczyć ( koty oblepiałabym naklejkami z nazwami miejscowości w których byliśmy, a na Małgoś - Sąsiadce przeprowadzałabym testy  żywieniowe, he, he, he, he ). Dobra, koniec  gdybania o irysowych  wycieczkach  bo się zbyt mocno oderwę od realu i będę jak ten facet lecący balonem  który  wrzeszczał "Jak się tym ląduje?!".

Wracając do biuletynu to sporo w nim dla mnie  do  przeglądania jak i  do wczytania - od spraw genetyki ( postulat stosowania w krzyżówkach genetycznie odległych, niepowiązanych rodziców dających dobre perspektywy potomstwu - po  mojemu  to mniej zabaw z kolorem i kształtem kwiatów, większy nacisk położony na zdrowie roślin, długość kwitnienia ), historii uprawy irysów w Czechach i Polsce ( solidny artykuł o polskich hybrydyzerach  autorstwa  Małgorzaty Kralki  i opracowanie  Zdenka Seidla poświęcone między innymi zachowaniu  historycznych odmian i  zasobów genetycznych rodzaju Iris  powstałych w Czechach - tzw.  Narodowy Program zasobów genetycznych rodzaju Iris, prowadzony w OB Průhonice,  który plasuje kolekcję irysów w tym ogrodzie wśród trzech najważniejszych irysowych  kolekcji na świecie ), opowieści o  irysowych ludziach ( Gräfin czyli hrabinia Helene von Stein - Zeppelin ciekawą osobą była, niekonwencjonalną -  jej imieniem  i nazwiskiem nazwano jedną z najfajniejszych odmian Stachys byzantina  - dobrego towarzysza irysów bródkowych -  o liściach dłuższych i szerszych niż gatunek, rzadko wydającą kwiaty ). No dużo czytania było i to takiego przyjemnego. W dodatku cóś co tygrysy  lubią najbardziej czyli fotki kwiatów  nowych siewek i przyszłych odmian. Niestety biuletyn został szybko pochłonięty co uświadomiło mła  że  bardzo tęskni  już za ogrodowaniem. Oj, żeby tak już można świeżo  obudzone robaszki w ogrodzie straszyć, poletko pod pierwszego "table iris" na Suchej - Żwirowej szykować. Skurwonka  i kosów posłuchać, koty na  trawkę wyprowadzić. Oj, żeby tak!