↧
'Wedding Belle' - irys TB "z zaświatów powrócony"
↧
Codziennik - Pan Hrabia i insze sprawy
W ramach majowych celebracji komunijnych kupiwszy sobie mirt. Z jego gałązek pleciono kiedyś tam wianki komunijne, podobnie jak weselne, póki tiule, sztuczne kwiatki i inne radości modniarki nie wyrugowały go z wianków, bukiecików czy tam innych ozdóbstw świecy. Fuckicjanowi mirt się rzecz jasna nie spodobał ale na szczęście też mu nie smakował. Niestety była próba podlania, jednak szybko ukrócona ( tym niemniej roślinę zaraz przesadziłam ) i została zapodana groźba obcięcia sekatorem zdradzieckiego, kociego fiutka. Dlaczego zdradzieckiego? Ucieleśniona niewinność czule patrząca mi w oczy oglądała ze mną roślinkę, co prawda na zielone gapiła się z odrazą ale o mnie to były ocierki i przymruczenia słodyczne. Pogłaskałam potwora i odeszłam nalać sobie kawy, kątem oka złowiłam ten uniesiony ogon, sprytne przysiadanie i usatysfakcjonowany wyraz sznupy - złapałam go w trakcie lania! Zdradzieckiego bo uśpił moją czujność tym przymilaniem! Zdradziecki właściciel zdradzieckiego fiutka. Najgorsze że pozostała czwórka obserwująca całe zdarzenie wyglądała jakby chciała powtórzyć Fuckicjanową próbę dewastacji zieleni domowej, nawet Pan Chorowity wyglądał hym...tego... zagadkowo.
A teraz ogrodowo - ogrodowo to jest tak:
Podwórkowo to jest tak:
Co do szerokich planów zdjęciowych dla Kurry Naczelnej - trza ogarnąć ogród to będą plany. Tylko ogarnianie mnie cóś słabo idzie.
↧
↧
'Dama Dworu' - irys TB od dawna wyczekiwany
↧
Słodki Tydzień
Dzisiejszy wpis zdobią prace Janusza Grabiańskiego, po mojemu wielka to sztuka.
↧
'Bratislavan' - irys TB "z cicha pęk"
↧
↧
'Smoke And Thunder' - irys TB typu "brudne piękno"
↧
'Karibik' - irys TB "zbilansowany"
↧
Burzowy a nawet burzliwy koniec maja
Wczoraj wieczorną porą, po zaleganiu z kotami z lekka się ukulturalniałam. Nie, nie słuchałam VII Symfonii Pendereckiego, takie lżejsze ukulturalnianie miało miejsce. Oblookałam baaardzo przyzwoitą komedię "Śmierć Stalina", świetnie napisaną i genialnie wręcz zagraną. Dla nas z tzw. powodów historycznych temat z tych cięższych ale dobrze jest obejrzeć coś co bawiąc uczy, a to tego typu film. Buscemi jako oślizgle sprytny Chruszczow, Jason Isaacs jako prawdziwie samczy generał ( taa, armijne skretynienie jest ponadnarodowe ), Jeffrey Tambor w roli obsesyjnie skoncentrowanego na własnym wizerunku Malenkowa, Beria zagrany na ostro przez Simona Russela Beale, no i przede wszystkim Michael Palin jako masochistycznie wielbiący Stalina Wiaczesław Mołotow. Zazwyczaj aktorzy drugiego planu, potrafiący epizodem zrobić film, tutaj w równoważnych rolach pierwszoplanowych. Perełka! Do tego dodajcie sobie świetnie poprowadzony drugi plan, rżałam oglądając mecz hokejowy prowadzony przez syna Stalina, Wasilija. Rupert Friend grający syna dyktatora inspirował się chyba kreacją Kevina Kline'a z filmu "Rybka zwana Wandą", wyszło zabawnie. Przyznam że potrzeba mi było takiego oderwania się od zmartwienia jakim jest zły stan naszego najstarszego kota. "Odświeżona" lepiej znoszę rzeczywistość co jakoś dodatnio wpływa na otoczenie, w tym na samego chorującego.
A co u nas w ogrodzie? W ogrodzie po deszczu nastąpił wyrój jakichś podejrzanych żuczków o błyszczących skorupkach. Koty były zachwycone, cała piątka śledziła loty. Nie podzielam kociego zachwytu, podejrzewam że żuczki niekoniecznie są miłe dla roślin i innych żuczków. Zdecydowanie preferuję naloty motylków, no może nie tych żrących bukszpany ale takie modraszki na ten przykład są bardzo mile widziane. A poza tym to zamiast prac ogrodowych to było lenistwo, zaleganie i pieszczotnictwa. Do roboty cóś mnie nie ciągnęło, zrobiwszy tylko to co musiałam przy irysach bródkowych i szlus. Przytulajstwo i pieszczotnictwo było w ten weekend podstawowym łobowiązkiem. No i bardzo dobrze! Wszystko ma swój właściwy czas.
↧
Lalenty odszedł. Uprasza się o nieskładanie kondolencji.
Bardzo szybko stało się jasne że Lalenty jest kotem domowym, wiadomy woreczek był pusty, Lalek nie bał się psów i przepadał wręcz za tzw. nynowaniem ( pieszczoty miszczące, miąchania, przysmyrki i guli gule ). Rozwiesiliśmy ogłoszenie o przybyciu do nas Laliego ale nikt się po niego nie zgłosił. Szczerze pisząc to już po paru dniach nie chciałam żeby został odnaleziony i czułam się szczęśliwa że on tak z nami na stałe bo nikt się nie zgłasza. Wiem, obrzydliwa jestem bo może ktoś za nim tęsknił ale Lalek bardzo szybko stał się częścią rodziny, wrósł w nią bezproblemowo tak że ciężko byłoby mi już wówczas się z nim rozstać. No kot wprost stworzony na syncia pańcio - mamusi. Był tak słodki że darowywałam mu zaleganie na wszelkiej kwitnącej roślinności, no esteta z niego wychodził, leżenie na kwieciu mu pasiło. Uprawiał to zaleganie z Wiktorem, ostatnio zalegał ze Sztaflikiem, bardzo pilną uczennicą. Zaczynał od krokusów co zawsze wzbudzało mój niepokój, bo to za młoda a wiosna na zaleganie na glebie. Potem raczył sobą hiacynty, szafirki, pachnące cebulowe bardzo mu pasiły ( z wyjątkiem narcyzów i żonkili, może zapach i kolory mu nie odpowiadały ). Płynnie przechodził na zaleganie na floksach szydlastych, bodziszkach i goździkach. Jesienią usiłował zalegać na rozchodnikach co ze względu na ich rozmiary nie zawsze mu wychodziło. Prawdziwy kot ogrodnika. Z inszymi domownikami żył w zgodzie, uwielbiał Danka i Azę i co dziwne u samczyka bardzo chętnie bawił się z małymi kociakami które do nas trafiły. Razem z Dankiem i Azą prowadzili przedszkole, su, dwóch statecznych kocich panów i kocięctwo pałętające się wokół nich. Wylizywane, podgryzane i uczone jak być kotem a nawet psem. Lalek zżył się z Wiktorem, ba, tolerował Felicjana który jest kotem od ciężkiej cholery, po prostu anioł! Jedyna rysa na tym nieskalanym jestestwie to stosunek do Puszka zwanego Ścierwkiem. Puszek niby pies ciotczyny, właściwie domownik i stały gość przy miskach ale swego czasu pogonił i poturbował Felicjana ( nie wiem za co, czasem podejrzewam że nie mało to nic wspólnego z byciem kotem bo np. Danka Puszek wręcz kochał i składał mu hołdy wraz z daniną z kradzionych rajstop Ciotki Elki ). Lalek, mimo tego że w domu postponowany przez Felicjana,wziął się i ujął za tą naszą durnotą skutkiem czego Puszek do końca życia nie wchodził do pomieszczenia w którym akurat rezydował Lalek. Wiadomo było kogo lepiej nie denerwować - najspokojniejszego z kotów. Peacemaker!
Kiedy odchodzili od nas starsi domownicy odkryliśmy jeszcze jeden talent Lalka - był wysoce wykwalifikowanym pielęgniarzem. Zawsze czujny przebywał w pobliżu chorych, przytulony do Azy, czule wylizujący futerko chorego Ewarynia, podnoszący alarm gdy było źle z Dankiem. Taka niańka i wyręka pańcio - mamusi. Nigdy nie spotkałam kota z takim pielęgniarskim zacięciem wobec innych zwierząt. To przedziwne zachowanie bo koty nie uchodzą za zwierzęta specjalnie społeczne, ale co my tam o nich naprawdę wiemy? Najnowsze obserwacje kotów żyjących "na dziko" nie potwierdzają wcale dotychczasowych założeń jakoby to były źwierzątka żyjące w koloniach. więzy miedzy nimi to bardziej skomplikowana sprawa. Nasz Laluś pewnie by behawiorystę zadziwił, usiłował pielęgnować także tych za którymi nie przepadał. Taka to chodząca dobroć była. Przy takich zaletach charakteru podstępne podlewanie ( nigdy przy obcych i publicznie ale z cicha pęk i w razie czego to absolutnie nie on ) czy słynne narżnięcie na półpiętrze blaknie, wydawanie z siebie basowych ryków o drugiej nad ranem ( bo Epuzer podchodził, bo Bufonek się czaił, bo Smrodek chciał smrodkować, bo batman przyleciał ) to nic nieznaczące drobnostki a znikające w tajemniczych okolicznościach ciasto drożdżowe to pryszcz! No i co tam bolenie pańcio - mamusinego cielska kiedy pazurki wbijane są z prawdziwą miłością ( przytrzymam Cię żebyś nie uciekła to będziemy razem - uwielbiał być razem ).
Oglądając fotki Lalka zrobione w różnym czasie, te sprzed paru i paręnastu lat myślę o wszystkich domownikach, naszej zwierzęcej części rodziny, tych którzy rozpoczęli swoją podróż w Nieznane wcześniej niż Lali. O Danku Wielkim Bossie, o malutkim Ewaryniu i Mańce, której nie zdążyłam zrobić fotek, o zaginionym Wiktorze, Azuni i Tabisi która ma tylko zdjątka papierowe ( podobnie jak Piętaszek, Melka Kompakt, Hesio, Tatulek, Bomik i Tasiemka, czy Emulsja, Pan Kortals i Joka ). Wszystko mija ale chciałabym świadomie odtworzyć zachowane w wieczności te chwile które dane mi było spędzić z moimi zwierzętami. Zarówno te dobre jak i te złe, kiedy przychodziły choroby czy wypadki. Uważam je za szczególne, często bardziej wartościowe niż te chwile łączące mnie z ludzkim stadem. No tak już mam, oksytocyna wydziela mi się przy futerkowych ( nawet jak one łyse ), za własnym gatunkiem przepadam średnio. Ponoć współczesna fizyka kwantowa ma dla mnie w sprawie energii ( a wszyscyśmy energią ) i czasu tzw. dobre nowiny. Pocieszające. W końcu może gdzieś i kiedyś...
↧
↧
Ogrodowe podsumowanie miesiąca
Po irysowym szale śladów już niewiele, upał nie sprzyja irysowym kwiatom i nie tylko im. Zrobiłam drugi w tym roku zakup irysowy ( nie liczę irysków wyłudzonych od Andrzeja ) i zanabyłam dwa nowe TB od Waldemara. Czyściutkie jak to je nazwała Mamelon. Fakt, obydwie odmiany jak dla mnie nietypowe bo żadnych tam skomplikowanych łamań kolorystycznych i tzw. niuansów barwy na nich nie widać ale irysowa rabata złożona z samych wysubtelnionych czy szmateksów będzie nuda no bo jak ukazać to czym jest złamanie koloru bez kontrastu z czymś "zdrowo określonym"? Dobra, przechodzę do konkretów - przyjedzie odmiana Terrego Aitkena z 2006 roku 'Bon Appetit' i odmiana Paula Blacka z roku 2014 'Clouds Go By'. Jeszcze nie wiem gdzie posadzę, nie miałam sił przemyśleć. Poza kwitnącymi irysami trzech kategorii ten maj zapisze się w pamięci obłędnym kwitnieniem kielichowców. W tym roku nawet moja kapryśna 'Venus' pokazała wreszcie kfiota. Przy kwiatach czerwono kwitnących kielichowców nie wypadło to kwitnienie jakoś ekscytująco ale trza poczekać bo tu w masie siła, obsypany białymi kwiatami kielichowiec będzie wyglądał uroczo ( pamiętam takiego z Wisley ).
W tym roku w maju zakwitły też wcale niemajowe róże i rośliny zazwyczaj kwitnące w czerwcu. To przyspieszenie nie wyszło wcale roślinom na dobre, wiele z nich wygląda tak sobie. Popaliło też moje siewki jednorocznych tak szaleńczo chronione w lutym i marcu przed kotami. Hym... pozostaje mi późne sianie do gruntu i oczekiwanie na że może jednak. No i to by było na tyle o ogrodowym maju.
↧
Codziennik - przyziemności
Dosyć tego narzekania, na świecie na szczęście żyją nie tylko tzw. ciężkie przypadki, politycy czy producenci sprzętu AGD. tak, mimo wszystko wierzę że "normalsi" istnieją tylko są mniej głośni, mniej szumogenni, mniej medialni i po prostu mniej bo są więcej. I dzięki za to! Dzisiejszy wpis to sprawozdanie fotkowe z okolic, znaczy nasze pięknie zapuszczone miejskie tyrawniki. Fajnie że w tym roku zieleń miejska nie wydoliła i tylko pobocza tuż przy jezdniach udało jej się wygolić. Tyrawniki dzięki temu brzęczą owadzimi głosami, pachną i ciągną oczy kolorami. Pewnie przed lipcem skoszą ale co się udało zielonemu normalnie pożyć to się udało.
↧
Różane opowieści
Szczęśliwie nie będę musiała chocholić niczego więcej, mój nowy piżmak ( no dobra, średnio nowy - przyjechał dwa lata temu, jest na fotce powyżej ) i mój zeszłoroczny zakup, róże zwane florystycznymi ( te z fotki poniżej ) okazały się całkiem wytrzymałymi krzewami. Nie tyle zdumiewa mnie piżmacza odporność co fakt że róże przeznaczone dla kwiaciarni okazały się całkiem przyzwoitymi różami ogrodowymi. Tfu, tfu, tfu! - żeby nie zapeszyć. Kto wie, może wymyślą wreszcie dobrą "niebieską różę" dla naszego klimatu? I tym optymistycznym akcentem kończę tą różaną opowieść.
↧
Kwitnące Podwórko
↧
↧
Codziennik - coby nam się nie nudziło!
Żebym się nie nudziła to Alcatraz tak się przejął swoją nową rolą ogrodu grądowego że zaprosił sarnę. Myślałam że mam omamy wzrokowe ale ślady kopytek, pasiejstwa oraz zalegania uprawdopodobniły omamy. Dodatkowo Maciek upewnił się że nie zwariowałam, znaczy widział tyłek dzikunka ( mam wrażenie że obaj z Attilą, naszym kamienicznym Półbiczem Niebożym, podejrzewali że widziałam smoka - no takie mieli miny gdy im oświadczyłam że trza nam dzwonić po kawalerię bo jeże - nietoperze to dla Alcatrazu za mało i sarniaczek nam się zalągł ). Nalałam wody do dodatkowych mich i porozstawiałam po ogrodzie, wyraziłam w myślach chciejstwo żeby dzika żywina oszczędziła hosty a skoncentrowała się na podagryczniku ( bodziszki łąkowe oraz ich mieszańce i owszem smacznawe, znaczy dzikunek nie pogardził ), wybaczyłam ciężko rannego Wolfganga, zamknęłam Alcatraz na cztery spusty i czekam na odsiecz kawalerii. Koty co do jednego siedzą w ogrodzie i śledzą! To się wzięło i gdzieś w Alcatrazie zaszyło a my staramy się nie straszyć ( zero koszenia, sąsiedzkie kosiarki też milczą, Pan Dzidzio weekenduje bez przeboju "Ramona" ). Oczywiście jesteśmy atrakcją dla dzieci które przyszły z wizytą do sąsiedzkich dzieci ( "Proszę Paniom mogę zobaczyć jelonka?" - taa, powinnam zacząć na tym zarabiać - "Możesz zobaczyć z daleka to miejsce gdzie jelonek się ukrywa, jak dasz dwa złote" ).
"A poza tym nic na działkach się nie dzieje!" - że zacytuje mistrza Jeremiego. A mnie się marzy jak na łobabrazku poniżej... spokój i damskość stosowana.
↧
'A Shropshire Lad' - o słodyczy pełnej nostalgii
↧
'Bloomfield Abundance' - róża zagadkowa
↧
Z nieba żar na Suchej Żwirowej kwiatów czar
↧
↧
'Lovely Green'® czyli śliczna zieleninka
↧
Codziennik - nadal dołki i górki
Mija nam ta dziwna wiosna która właściwie była latem, czas na lato prawdziwe. Trochę strach się bać co Wielki Pogodowy nam na tę porę roku wyszykował. Dookoła mnie tak sobie, nadal zbyt dużo smętnych wiadomości z gatunku "I nie da się nic zrobić!" do mnie dociera, w związku z czym mój zakupoholizm jest coraz mniej kontrolowany. Co usłyszę to odreagowuję, głupia sprawa. Odgradzam się przyjemnościami od złego które zaatakowało i już wiadomo że nie odpuści. Tak jakby te moje przyjemności mogły przypudrować paskudną rzeczywistość. Szczerze pisząc to na ogół pudrują średnio skutecznie, co i raz spod tego pudru cóś niepokojącego wyłazi. No to się skupiam na jakichś pierdołach typu przywracanie Wolfgangowi normalnego wyglądu ( po spotkaniu Wolfganga z lejonkiem ten pierwszy wygląda jakby zamiast lejonka spotkał krwiożerczego wilka wyjątkowo nielubiącego krasnoludków ) albo zaganianiu Małgoś - Sąsiadki do smażeniu dżemów. Takie tam zajęcia usypiające, nic prawdziwego.
W ogrodzie robię mało, mój kręgosłup bardzo brzydko się ostatnio zachował. Usiłowałam go wytonować prochami i skończyło się tzw. upojnym rzyganiem. Womitowałam po prochach a ten skurczygnat nadal bolał! Po takich przejściach zachowuję się "rozsądnie" bo nie mam ochoty na powtórkę z rozrywki. W związku ze związkiem ogród odłogiem sobie leży a ja leżę z kotami w wyrze. Wyro zaścielone, na wyrze ja i głównie ciągle obrażony na nieobecność Lalusia Felicjan. Jak się Felicjanowi nie poprawi ( obecnie nie chce wychodzić z domu bo po co, dziewczynki nie potrafią się z nim bawić w napaść ) to czeka nas wizyta u dohtora ( ledwo co byłam z podtrutą Sztaflisią ). Może trza co na melancholię a może to jakaś insza sprawa. Felicjan bardzo się zmienił, niby źle nie wygląda ale zachowuje się zupełnie nie po swojemu ( od czasu choroby i odejścia Laliego ani razu mnie nie użarł, rzecz niesłychana, o takim piknikowaniu z nim w Alcatrazie jak w zeszłym roku miało miejsce nawet nie ma co mówić ). Sztaflik jakby lepiej, znów usiłuje wyżerać innym kotom z misek. Znaczy jest i coś miłego.
Właściwie jest więcej miłych rzeczy. Po różanej pogwarce z bjork w ramach wyciszania skrzeków realu postanowiwszy nabyć coś różanego w donicy. Padło na austinkę 'Geoff Hamilton', a potem to już się nie mogłam opanować! Taa, skutek jest taki że pojawi się także od dawna planowana do nasadzenia odmiana 'James Galway', odtworzę 'Sweet Juliet' zeszłą z tego świata pamiętnej zimy 2012 roku, oraz drugi raz podejdę do 'Jude the Obscure' ( zaginęła albo się podszywa, w każdym razie to co kwitnie na jej miejscu nijak tej odmiany nie przypomina ). Ubyło mi z portfela co akurat nie jest miłe ale za to jak dobrze zrobi mi się kiedy przyjadą krzaki. Co prawda nie wiem jak je wkopię z cholernym, nawalającym kręgosłupem ale cóś tam na pewno wymyślę. Na razie cieszę się gryplanowaniem czyli tym gdzie co posadzę. Dobre i to, przynajmniej się odrywam od ponurych rozkmin na temat tzw. kondycji ludzkiej. Zakupoholizm roślinny wydaje mi jakiś lepszy, jakby kupowanie roślin było czymś zdecydowanie bardziej szlachetnym niż nabywanie rzeczy. Hym... pewnie bredzę jak każdy nałogowiec. W każdym razie zauważyłam że przypudrowywanie realu roślinami działa u mnie skuteczniej niż pudrowanie czym innym. No dłużej trzyma czyli cieszy.
Dzisiejsze fotki to takie usprawiedliwienie austinkowych zakupów. Żebyście wiedzieli jak ciężko się oprzeć urokowi tych róż.
↧
Codziennik - dyszymy i oczekujemy na dżedż
Jeszcze trochę a nawet prezenterom pogody wiecznie zatroskanym losem urlopowiczów zmięknie rura, jak to się nieelegancko mawia. Czekamy na deszcz a on jak pada to tylko miejscami za to ulewnie i zaraz wyparowuje. Hym... może czas na tradycyjne modły poselskie i zawierzenia ( z tymi ostatnimi to trudno, tacy którym trudno zawierzać, mimo tego że sami deklarują wiarę czystą i bez domieszek, mogą mieć słabą siłę proszalną ). Deszcz jest, Panie tego, towarem deficytowym i w tym sezonie wiosennym występują znane mi z lat dzieciństwa i młodości chmurnej a durnej "przejściowe trudności na tym odcinku".
Hipotetycznie przebywającemu jeszcze w ogrodzie lejonkowi chyba brak deszczu nie przeszkadza, są nowe wyleżane miejsca ( znaczy wszyscy podejrzani o zalegiwanie się zaklinali że nikt przytomny na umyśle nie będzie właził do ogrodu i zalegał jak tu "miszczostwa" i zalega się przed tewałką ). Zalegania za duże na wszystkie koty zusammen z jeżami więc wychodzi na to że lejonek nas nawiedza albo się wziął i zaszył. Kolejny raz gościliśmy straż animalną ale łune tyż nic nie znalazły choć podejrzewajo i się jeszcze zapowiedziały. Widok strażowych uświadomił mi że muszę na biegu malować puszki śmieciowe ( ani mi się śnie kupować nowych ) bo cztery coolory puszek śmieciowych majo rozwiązać w cudowny sposób wszystkie problemy śmieciowe jakie nam od paru lat w pocie niskich czółek przygotowują ustawodawcy. Bez względu na to kto w parlamencie ma przewagę polityczną rezultat zawsze jest ten sam - śmieci i wszystko co z nimi związane wyraźnie powodują obstrukcję intelektualną wybrańców narodu. Cóż nie najlepiej to też świadczy o wybierających. Tak sobie pomyślawszy że może by sprytnie i na bezczela po piracku ściągnąć rozwiązania od bardziej zaawansowanych w usuwaniu śmieci sąsiadów a niepotrzebnych wybrańców narodu ( czytaj śmieci ) kulturalnie gdzieś wywalić i przechować ( no nie będę nawoływać przeca do utylizacji, he, he ). Taki miłe sercu mieszkańca Cebulandii zakombinowanie. Może nawet przy okazji gdzieś zakombinujemy maszynę do robienia deszczu?
Naprawiwszy Wolfganga i wziąwszy w obroty Helgę, nawet nieźle wyszło przywracanie im dawnego wyglądu. Na razie do ogrodu ich nie wystawię, kto wie czy lejonek tam na nich nie czyha? Pozostała trójka ceramicznej obsady nadal w ogrodzie, krasnale i żaba są poustawiane pod krzewami azalek japońskich i wśród paproci, zdaje się że lejonek nie preferuje przebywania w tych rejonach Alcatrazu. Hym... dla nieco większych krasnali i żab nadal jest niebezpiecznie. Tak o niebezpieczeństwach pisząc - szukamy domu dla Fraczka , biedak ma tylko opcję zamieszkiwania z Felicjanem a szczerze pisząc to żadna opcja ( mieszkanie z bandytą pod jednym dachem, nawet kiedy ten bandyta ma depresję po odejściu jedynego kota który trzymał go w szachu, to nie jest prosta sprawa ). Fraczek jest wychowany i w ogóle, potrzeba mu tylko naprawdę dobrego domu gdzie mógłby rozwijać swą przemiłą osobowość ( Fraczek jest przytulaśny ). A na fotce poniżej pręgowane Samo Zło, odczulane i faszerowane wzmacniaczami. Samopoczucie takie sobie co widać na fotce, obraza na mnie za całokształt i upieprzenie sznupy nie wiadomo czym ( usiłowałam wyczyścić kocie usteczka, oj poczułam że robię źle - nie żeby od razu straszliwe gryzienia, pomruki były).
↧