Dziś mła zapodaje zapowiadany temat, niby historyczny bo działo się to wszystko kiedy mła jeszcze na świecie nie było ale cóś jakby aktualny. Jutro premiera nowej książki o niejasnych okolicznościach zejścia Normy Jean Baker znanej jak Marilyn Monroe. Zapytacie czym mła się tak ekscytuje bo MM to tylko nieżyjąca od lat parudziesięciu aktorka a większość jej filmów to raczej historykom kina znana, książka jak kasiążka, znaczy któś kasę na nieboszczce robi a MM nie jedyna platynowa blendynka w dziejach Hollywooda i mła sobie mogła fajniejszą teorię spiskową znaleźć do rozkmin w dzień upalny. No niby tak tylko że to wszystko co działo się wokół śmierci MM tak ładnie wpisuje się mła w kontekst medialnych ściem, a z tymi mamy ostatnio nagminnie do czynienia. O czym mła pisze? Mła pisze o pierwszej na taką skalę robionej medialnej manipulacji dotyczącej działań przestępczych mających miejsce na terytorium demokratycznego państwa. Wcześniejsze manipulacje to przy tym prycho nawet maccartyzm wysiada. Większość bajań zarzundowo - prasowych dotyczyła w USA działań przestępczych prowadzonych przez amerykańskie służby poza granicami kraju, poza tym w "kraju wolności" tyż "nie tykano królowej"że tak rzecz określę - władza miała komfort rządzenia bo starano się oddzielać sferę prywatną życia polityków. Jakby cenzuralnie było. Jednakże w porównaniu z naszą "Trybuną Ludu" i inszymi krajowymi tytułami wychodzącymi w tym czasie to amerykańska prasa i inne środki przekazu miały nieporównanie większy zakres wolności, dziennikarstwo jako zawód społecznego zaufania był wprost przez amerykańską konstytucję chroniony. To że w dekadę po śmierci MM dziennikarze amerykańscy musieli na drodze sądowej walczyć o wolność słowa zawdzięczali brakowi własnej czujności i sprzeniewierzeniu się etyce dziennikarskiej, sami to sobie zrobili bo im się role pomyliły i obiektywizm dziennikarski zamienili na rozsiewanie propagandy, mniej topornej niż nasza socprasowa ale propagandy.
A zaczęło się niewinnie, od duszności których społeczeństwo amerykańskie dostało od długiego łażenia w gorsecie politycznym który, że tak rzecz określę, okazał się dla onego społeczeństwa zbyt przyciasny. Społeczeństwo się zmieniało, jak zwykle proces przebiegał nierównomiernie ale przebiegał. Aspirujące mniejszości, powojenny wyż demograficzny, pełzające zmiany gospodarcze, procesy nie do zatrzymania które u progu lat sześćdziesiątych zaczęły przeorywać Hamerykę - czas zmian którego twarzą został John Fitzgerald Kennedy, 35 prezydent Stanów Zjednoczonych. Młody, uchodzący za przystojnego, pierwszy katolik na prezydenckim stanowisku, no postęp, Panie tego, postęp na całego. Uchodziło wszystko, nawet nepotyzm bo czymże innym było wybranie prezydenckiego brata na stanowisko prokuratora generalnego. Prasa piała, nawet ta republikańska cóś przysiadła a później dołączyła do chórku kiedy po słynnej debacie telewizyjnej z Nixonem wygranej przez Kennedy'ego, który nie tylko składniej ćwierkał ale przede wszystkim lepiej wyglądał, Kennedy został prezydentem. Tylko że Kennedy wygrał malutką różnicą głosów, w jakiejś części były to zresztą głosy załatwione przez mafię, społeczeństwo było dopiero u progu zmian - już chciało ale ciągle jeszcze się bało ( a grzych "brzydkich kontaktów" z mafią już był ). Zaczęło się więc urabianie świadomości społecznej za pomocą "zaprzyjaźnionych" mendiów, które przejęły rolę działu propagandy. Niepostrzeżenie dla siebie bo przeca działały w zgodzie z sumieniami redachtorów. Wolności obywatelskie tak zajmowały kolegia redakcyjne że mnóstwo sygnałów dotyczących tzw. ciemnych stron Camelotu, czyli czegoś na kształt niemal dworu, który stworzyli wokół siebie bracia Kennedy, nie docierało do zakutych dziennikarskich głów. Dziennikarze związani z republikanami dość szybko zaczęli trzeźwieć ale ludzie Kennedych naprawdę potrafili robić PR. Ponadto J.F.K. okazał się być zręcznym politykiem, był jednym z lepszych prezydentów Stanów Zjednoczonych w XX wieku. Hym... cel niby uświęca środki.
Miał J.F. K. słabość wynikającą najprawdopodobniej ze sposobu leczenia choroby Addisona na którą cierpiał - był z niego pies na baby. Wzorców z domu rodzinnego odpowiednich nie wyniósł, jego ojciec był gotów przelecieć zlew w haleczce, oczywiście przed światem udając tzw. dobrego katolika. J.F.K. nawalony na przemian testosteronem i środkami przeciwbólowymi, podobnie jak tatuś prowadził podwójne życie. Prasa nie grzebała bo uważano że polityk ma prawo do prywatności i o ile nie dochodziło do jakichś straszliwych ekscesów to sobie panowie prezydenci mogli mieć kochanki a ich małżonki też mogły mieć nawet kochanki. Byleby to z obowiązkami nie kolidowało i pozwoliło trwać fasadowemu wizerunkowi. J.F.K. z bratem złamali regułę w ten sposób że zaczęli zabawę z kobietą uchodzącą za boginię a która była niestabilna emocjonalnie. Urocza, inteligentna ale borderline momentami bez zahamowań. No i się posypało, bo są damy których polityk powinien unikać. Mła tu nie będzie snuła dywagacji kto, dlaczego i czy w ogóle zabił Marilyn Monroe, mła będzie ciągnęła snujki z tego co po śmierci Marilyn medialnie wyczyniano, jak gaszono pożar za pomocą policji, FBI i mediów żeby ochronić tyłki zarzundzającym. Bo ewidentnie chroniono. Prasa w Europie Zachodniej pisała że cóś ze śmiercią MM jest nie halo ale w prasie hamerykańskiej o tym nie można było przeczytać. Opowieści snuto o złym systemie gwiazd, o niestabilności Marilyn, nawet o lekach co są łatwo dostępne ale cisza na temat okoliczności zgonu. No a działo się, bardzo dziwne śledztwo, niejasności wokół sekcji zwłok, zaginione próbki tkanek ( tylko krew i tkanki wątroby przebadano po czym zniszczono, resztę próbek usunięto bez przebadania ), brak zdjęć sekcyjnych ( ostały się tylko fotki twarzy ), przynajmniej dwa protokoły koronera, raczej niespotykana konkluzja - "najprawdopodobniej samobójstwo". No i te zeznania świadków, niektóre niespójne, inne rzucające całkiem nowe światło na zdarzenia ( np. brak zdjęć sekcyjnych wydaje się być zrozumiały kiedy w zeznaniach świadków pojawia się przenoszenie zwłok - po plamach opadowych o których mowa w protokole sekcyjnym można by takie zeznania jeszcze ściślej weryfikować ), brak przesłuchań świadków mogących rzucić światło na rolę Roberta Kennedy'ego. No i niepowołanie Wielkiej Ławy Przysięgłych, i brak zaprzysiężonych zeznań ( w prawie hamerykańskim krzywoprzysięstwo to wyrok więzienia ). W latach 80 XX wieku wznowiono śledztwo dotyczące śmierci MM i czym prędzej zamknięto, w świetle dziś dostępnych dokumentów okazuje się że dużo ludzi ze służb jak też urzędników miało wówczas zbyt wiele do stracenia, gdyby prawidłowo chciano wyjaśniać sprawę. Dotyczyło to zarówno ludzi związanych z demokratami jak i tych z szeregów republikańskich. Dlaczego?
