Spotkanie z lasem

Jesienne polowanko na grzyby,  ulubioną rozrywkę narodu mykofilów mła dziś uprawiała  w podłódzkich lasach. Osobiście wczoraj Mamelona cudownie bezwypryskowego ( tfu, tfu, tfu! )  i Sławencjusza namawiała na odwiedzenie lasu i postraszenie grzybków. Bo wicie, rozumicie, mła grzybki świeże już w tym roku dzięki Kuzynowi Piotrusiowi, Cio Mary, Wujkowi Jo i Terezie  jadła i to w sporej ilości ale przeca tu nie chodzi tylko o zwyczajne napełnianie żołądka. Grzybobranie to jest insza inszość, to jest spotkanie z lasem. Bez względu na to czy las grzybkami  darzy czy też  grzybków skąpi, z lasem zawsze miło się spotkać. Las w tym roku mniej suchy, jakby bardziej mszasty, pewnikiem zasługa deszczowego początku lata, nawet  upały sierpniowe nie wysuszyły okolicznych lasów na wiór. Kto wie, może po bardzo śnieżnej zimie jeszcze bardziej by się im znormalniało i zaczęłyby przypominać siebie sprzed ładnych paru lat. Grzybków w lesie sporo, nasza wycieczka to przeca nie klasyczne poranne grzybobranie z nagonką ale dwu i półgodzinny spacerek po lesie, a wracaliśmy  z w miarę wypełnionymi koszykami. Nie żeby tak z czubkiem, ale starczy i na jutrzejszy obiad i cóś tam maślaczego się zamarynuje. Mła bardzo zadowolona  bo naszła pomarańczowe kapelusiki krawców. Tak oficjalnie to krawiec  się nazywa koźlarz czerwony  ale jak to z oficjalnościami  bywa nie zawsze  jest  on czerwony. Mła naszła raczej koźlarza pomarańczowożółtego, inszy gatunek. Charakterystyczne są dla niego czarne łuseczki na   nóżce. Najczęściej rośnie w pobliżu  brzózek. Insze  krawce wolą towarzycho świerków, sosen, a klasyczny  czerwonokapeluszasty krawiec lubi rosnąć w okolicy  osik.



Mła  w ogóle preferuje  grzybki o ognistych odcieniach kapeluszy. Kudy tam do nich skromnym choć smacznym maślaczkom. Oczywiście las to nie tylko grzyby, na polanach kwitną wrzosy, pomiędzy drzewami porozpinane są pajęczyny z czyhającymi pająkami, po chrobotkowych polach pomykają jaszczurki ( żadnej nie udało mi się  w obiektyw złapać, myk, myk, szybciej niż migawka w aparacie, choć niby ona ustawiona tak że zwierzęta w ruchu focić to żaden problem ). Cóż, mła pozostało skupić  się na mniej ruchliwych formach życia, znaczy macie fotki chrobotkowego pola i na słowo mła uwierzcie że po chrobotkach pomykały małe  zwinki.




W domu z grzybków  wielka  radość, Małgoś już czekała naszykowana. Znaczy ocet, pieprz w ziarnkach, święta książka o grzybach ( do której nigdy nie zagląda ale w którą zawsze jest uzbrojona kiedy mła wraca z grzybobrania ). Rozdysponowanie dobrem  - kanie na patelnie, mieszane do gara, maślaczki obrane do octu, chwila zamyślenia przy krawcach i decyzja  że nie suszymy na proszek do sosu ale mimo braku urody na talerzu ( krawce są prześliczne dopóki ich się nie gotuje, no chyba że  się marynuje ) pochłoniemy je  "na świeżo". Kiedy Małgoś się dowiedziała że mła po drodze z lasu zakupiła jajka  od kur grzebalnych bliskość nirwany objawiła się u niej dziwnym gulgotem. Hym... Małgoś - Sąsiadka podśpiewywała, co prawda nie piosenkę  o rydzu, to szło jakoś tak  - "Hej chłopcy morze ma barwę błękitną". Taa... troszki grzybków a jaka impreza, ze śpiewami.


Dobrze że mi się  Małgoś odprężyła po tym stresie  awaryjnym, przed nami malowanie sufitu a Małgoś takowych akcji  nie lubi. Mła z wdzięczności dla lasu ubrała swoje brzozowe paciorki w zielone ptaszki i  ustawiła dekorejszym ku czci.