Codziennik - październik że aż żal w domu siedzieć

Pogoda piękną  jest, znaczy babie  lato vel złota polska jesień nam panuje w miesiącu październiku. Cud, miód i w ogóle soczysta malina! W domu rozbabrane okna, firanki w pralce a my, znaczy koty, Małgoś - Sąsiadka i ja na słoneczku.  Nawet Ciotka Elka wypełza po południu wygrzewać ciałko. Korzystamy póki możemy bo prognozy cóś nie halo, ponoć idzie już do nas ta brzydka faza jesieni. Wicie rozumicie, deszcze, chłody i porywisty wiatr. Straszą zimą mroźną i  groźną, jakimiś "zimniejszymi  niż zwykle" grudniami  i styczniami, więc ładujemy akumulatory na zapas, coby w tych miesiącach zimniejszych  niż zwykle jakoś tam funkcjonować. Oczywizda pocieszamy się że to tylko prognozy a wieści o wzroście cen  energii wszelakiej są na pewno przesadzone.  No bo cóż innego możemy robić? Co prawda mamy przed sobą wybory na które się udamy bo w nas kipi, ale to nie są jeszcze te wybory w których  będzie można  podziękować za niebywały rozwój energetyki w minionych trzech latach  ( wisienka  na torcie upieczonym i wielokrotnie przełożonym  przez wszystkie poprzednie  rzundzące ekipy ), tony sprowadzanego kradzionego węgla z Donbasu przy  wtórze jazgotliwym antyrosyjskiej retoryki sprowadzaczy, oraz ogólne upieprzenie wszystkiego co się do upieprzenia nadawało ( a także  paru innych rzeczy , wydawałoby się że nie do spieprzenia ). Znaczy bardzo dużo to zmienić nie  będzie można,  jeszcze. Tjepier póńdę  głosować w wyborach  samorządowych na tak zwane mniejsze zło  ( nie jestem ja wielbicielką polityki  miejskiej robionej przez panią Hanię, ale pani Hania na tle jawi się jako przewidywalna niemal do bólu i możliwa do ogarnięcia przez wyborców ). Ordynację mamy jaką mamy i dopóki jej  nie zmienią to lepiej na wybory chodzić bo  kto wie kogo nam wybiorą co bardziej zdyscyplinowani i spragnieni wrażeń rodacy ( co zmusza mła do polezienia również w  przyszłym roku na "święto demokracji" ).



Na razie usiłuję wyrobić sobie  opinię o aktualnej sytuejszyn politycznej w kraju, co jest  trudne zważywszy na ilość wypuszczonych  trolli piszących dla wszelkich opcji, sondaży "wspomaganych komputerowo" i tym podobnego szumu informacyjnego. Cinżko mi idzie.  Koty jakby wyczuwały agresję w tzw. eterze, niedobre so i żundające. Posuwają się nie tylko do obraźliwych spojrzeń wysyłanych do mła ( Szpagetka ) ale prujo na mnie sznupy ( Okularia ) oczekując  nierealnej ilości wołowiny  na kociłeb. Sztaflik opanowała sztuczkę  zwaną przez mła "wściekłym barankiem spionizowanym" - stoi na tylnych  łapkach, ogon chodzi jak metronom, z gardzioła wydobywa się pomruk grożący, łapki przednie oparte na moich ramionach, czółko pochylone bodzie mła w brodę. Taa, pełnia szczęścia naszej zsamczonej kociczki. Felicjan prowadzi  działania inszego rodzaju - ma zapalenie dziąseł, bardzo ciężkie przy  mokrej puszkowej karmie, ciut lżejsze przy gotowanym  kurczaku, nieistniejące  przy  surowej  wołowinie.  Taka zdziwna jednostka chorobowa, rozgotowana papa uraża a kawałki  surowego mięcha przechodzą bezproblemowo.  U Małgoś - Sąsiadki zapalenie dziąseł u Felicjana w ogóle nie występuje, tam swoje  puchy Felek zżera  aż miło. Przynajmniej dopóki mnie nie zoczy, jak spostrzeże  to natentychmiast ma nawrót choroby, zazwyczaj ciężki. Także porykują,  bodą, podstępem wymuszają ulubione żarło.  Kupuję mięcho, bo co mam robić - zima idzie, może tak jak koty Agatka i moje nabierają przed zimą ciała.  W związku z kupowaniem  mięcha  jakoś ciężko mi  idzie oszczędzanie a powinnam się w sobie zebrać i zacząć cóś odkładać na Rzym.





Powinnam i nie ma zmiłuj, bo decyzja zapadła i mieszkanie zostało wynajęte. Teraz  tylko samolot, wejściówy przez net opłacone i Mamelon wraz z mła  może udać  się do Wiecznego Miasta.  Bardzo tanio  nie będzie  bo po pierwsze primo miasto Roma jest drogie, po drugie secundo starszym paniom  nie uśmiecha się dojazd do centrum z tzw.  Murzynowa - wolą staromiejskie  klimaty, po trzecie tertio dojazdy tyż kosztują i zabierają czas który można przeca lepiej spożytkować. W związku z dwoma ostatnimi punktami poprzedniego zdania mieszkanko zostało wynajęte w rione Prati, która co prawda jest poza  Murem Aureliana ale za to bliziutko Città del Vaticano. Będzie tak ze dwieście metrów od jednego z celów naszej wyprawy czyli Musei Vaticani. Mamelon już się boi pomna naszych praskich wypadów  ( no bo mła nie odpuszcza, bo jakże można taki pałac  Lobkowitzów odpuścić, czy Loretę ), wiadomo że się ukulturalnimy.  Hym... nic na to nie poradzę, ja jestem z tego pokolenia  które kumało że bezpośredni kontakt z dziełem sztuki, choćby takim przez szybkę oglądanym, jest czymś zupełnie inszym  niż oglądanie go choćby w najlepszej rozdzielczości na monitorze kompa. Form przestrzennych, rzeźby i architektury w ogóle inaczej niż w naturze oglądać się chyba nie powinno o ile chce się na nie rzetelny pogląd sobie wyrobić. Bez oglądania żywcowego to tylko takie gdybu - gdybu, impresje na temat zdjęć lub filmów, że tak się wypiszę. Oczywiście nie tylko muzeami Watykanu czy antycznymi zabytkami  Rzymu będziemy sobie w  tym mieście  żyły. Żadnego zwiedzania na kolanach, jak  XIX wieczni turyści z Wysp  Brytyjskich czy pielgrzymkowania do miejsc  świętych  ( to nie  Jerozolima, to tylko ruiny centrum cesarstwa i pozostałości po  Państwie  Kościelnym ). Lodziarnie, targi i karczochy po rzymsku  czekają!




Dzisiejsze  zdjątka to zapis ogródkowy, tak u nas  październik oczy kolorami cieszy.  Teraz się muszę szybko zebrać i gnać do  sklepu  po  mieloną wołowinę - Felicjan znów miał ciężki atak na widok puszeczki.  Biedna kocina.