Codziennik - "zawsze coś" i "pocieszki"

Pogoda prawie letnia, czasu jakby więcej czyli niby można się brać za ogród. No ale zawsze coś, tym razem padło na Lalka. Najstarszy koci domownik ma  problem zębowy  a w jego wieku to bardzo poważna sprawa. Dziś byliśmy  u doktora, za  niecały tydzień Lalek ma wyznaczony zabieg.  Ja  mam na ten niby wolny tydzień rozpisaną Lakową dietę, dawkowanie lekarstw  i medyczny nakaz ustępowania kotu kiedy będzie miał swoje zachciewajki ( ponoć to ma go odstresować ).  Lalek  tuż po wizycie u doktora pokazał rogi, z premedytacją nalał koło łóżeczka Felicjana po czym  oddalił się wolnym krokiem przy okazji miażdżąc mnie wzrokiem ważącym ze  trzy tony. Potem było jeszcze gorzej - ryki u Małgoś - Sąsiadki nakazujące jej otwieranie okien ( bo on lubi popatrzeć na jej ogródek ), wychlewanie wody z wazonów zamiast z miseczki, wywlekanie mielonej wołowiny z michy na podłogę. Nadmienię że była  też tradycyjna  próba udawania paraliżu po wyjęciu  kota z transportera ale nie mnie  brać na te plewy ( to jest stary numer Felicjana z lubością odtwarzany przez wszystkie transportowane koty  tylko z tego powodu że Felicjanowi udało się dzięki "paraliżowi" być ośrodkiem zainteresowania rodziny  i sąsiedztwa co przełożyło się na dobrutki ). Potem mu przeszła obraza i po tzw. podwieczorku okupował najlepsze ( znaczy najbardziej słoneczne ) miejsce parapetowe. Przede mną tydzień usługiwania panu hrabiemu i wzmożonej obserwacji jego zdrówka, jak znam życie pan hrabia da popalić.



Bywszy z Mamelonem  na rynku w Pabianicach, z krainy wysortów przywiozłam pocieszkowe bzdety. Pocieszkowe bo nie mam najlepszego nastroju. To nie tylko to że Lalek  chory, wokół mnie ostatnio same zachorzenia a takie sprawy zawsze działają na mnie mocno dołująco ( choć według bliskich wcale po mnie tego  nie widać i ich zdaniem mogę spokojnie robić za tzw. opokę - goowno prawda ). Z ryneczku wysortowego przywlekłam podniszczony talerzyk z owocowym motywem ( pazłotka się  wytarła ) przywołujący lube wspomnienia z dzieciństwa ( na podobnym Babcia Wiktoria podawała mi "kwiaty z owoców pomarańczy" - wicie rozumicie, ponacinana skórka i pomarańczka nie do końca rozdzielona  na cząstki ), podejrzane solniczki ( znaczy jedną podejrzewam o bycie  "lepszą" solniczką, to część eleganckiego kompletu stołowego ), i angielskie dobroci - doniczkę i pudełeczko  na rzeczy nieprzydatne. Same  śmieci ale niedrogie a rozmasowujące na ciepło moje strapione jestestwo. Potem zrobiłam sobie dobrze kupując prezenty  Suchej  - Żwirowej. Rabata dostała sasankę albańską, nowego bodzia ( kiedyś już go miałam ale rósł był w złym miejscu i nie  zdzierżył zimy ) i ślicznego akanta o marmurkowych liściach i biało - różowych kwiatach - 'Tasmanian Angel' się nazywa. Jak będzie z zimowaniem tej  odmiany Acanthus mollis ciężko powiedzieć, na wszelki wypadek okryję.  Muszę mu znaleźć dobre stanowisko coby tych uroczych liści słońce mocno nie poparzyło. Sucha  - Żwirowa dostała tyż powojnika, 'Polish Spirit' jest niby wielkokwiatowy ale to w sumie bezproblemowy  powojnik. Prezenty Suchej  - Żwirowej się należą, kwiecień a ona  zaczęła ładnie zakwitać.




W wolniejszych  chwilach czytywam cooleżeńskie  blogi - o tym że codzienność to chyba  nudna jest ( zdziwne bo w ramach tej codzienności podejmuje się otwieranie  domowego szpitalika dla kóz, no ale wiadomo to jest norma, he, he - wszyscy tak mają ), że koniczki  z dłuuuugaśnymi  nóżynami się rodzą,  że ogródki się uprawia i pomysły na nie się miewa że ho, ho, że trzeba zacząć ćwiczyć  na rurach bo  dlaczego nie.  Poczytywam i tak myślę sobie że szczęśliwie na tym świecie  wcale dużo jest takich osobników jak ja - podobieństwa odkrywane robią mnie lepiej. Taka  to pocieszka wyższego rzędu. A niedługo będzie  miała miejsce super  pocieszka - zakwitną małe esdebięta, sezon irysowy się zacznie.