W oczekiwaniu na cieplejsze dni

Było pięknie, było miło ale szybko się skończyło! Wczorajszy dzień  należał do tych nielicznych prawdziwie wiosennych dni tegorocznego kwietnia. W Alcatrazie wiosna zakonserwowana, nawet jakby z lekka opóźniona bo drzewa jabłonek i wisienek japońskich dopiero zbierają się do kwitnienia a zazwyczaj w trzeciej dekadzie  kwietnia kwitną już  jak szalone. Odkrywam coraz to nowe szkody, których przyczyną były kwietniowe przymrozki. Takie liście 'Empress Wu' nie wyglądają najlepiej, kiepsko też mi się widzą podmarznięte pędy róży  'Kifsgate' i "piżmaka"'Felicia', języczniki też paskudne. No przegląd ogrodowy mnie nie uradował, bardzo oględnie pisząc ( zmilczę o mojej reakcji na widok  zmarzniętej  wyłażącej właśnie pierwszymi listkami rodgersji ). Podczas poprzedniego przeglądu po przymrozkach jakoś mi to wszystko umknęło, fakt, skoncentrowałam się głównie na magnoliach i modrzewiach ( 'Diana' okryta  kartonem w "noc próby"  wygląda najlepiej z moich modrzewi ), przyziemie aż tak nie straszyło. Wczoraj w prawdziwym wiosennym ciepełku po prostu  połaziłam po ogrodzie solidniej i tak bardziej "dociekliwie". No cóż , mogę sobie powzdychać i to wszystko co mogę. Nie ma co się załamywać, ogród to żywe stworzenie więc musi żyć dalej. Po prostu rośliny, które oberwały nie będą w tym sezonie najpiękniejsze ale szczęśliwie nadal będą w ogrodzie rosły. W końcu wypadów straszliwych i łamiących serce nie było ( choć pożegnałam jeden krzew austinki 'Charles Austin' - nie odbiło mu się do tej pory ). Trzeba się cieszyć tym co jest a nie rozważać jakby to pięknie było  i nieustannie  wspominać utracone możliwości.

Nowe lawendy jeszcze nieposadzone ale miejsca pod nie naszykowane a wokół cud wypielenie ( gwiazdnica odporna na pierońskie zimno ). Posadziłam za to na miejsca i to docelowe australijskie irysy. Nie było to proste  bo żeby miejsca docelowe zrobić musiałam co nieco poprzestawiać.  No dobra, zdrowo poprzesadzać. W związku z tym  były wczoraj wykopki różane i wykorzystując  lekkie opóźnienie wegetacji i przesadziłam tzw. rzutem na taśmę kolejne lilaki ( rzecz jasna z bryłą korzeniową - mój kręgosłup zapowiada "wycofanie się z organizmu" ). W dzisiejszym zimnym deszczu wyglądają  jakby zniosły przeprowadzkę  bezstresowo, przynajmniej jest jakiś pożytek z tej cholernej pogody. Znaczy tej wiosny w sumie  pięć lilaków zmieniło swoje miejsca, znaczy  mimo  niesprzyjających okoliczności jakoś tam ogrodowo działam. Oczywiście zrobiłoby się więcej ale nie wszystko  w ogrodzie zależne jest od ogrodnika, dobrze zdać sobie z tego sprawę i przestać się stresować. A co tam, dla mnie  gryplany ogrodowe to tylko możliwości dla wędrującego w czasie podróżnika a nie  ścisłe wytyczne korporacji wymuszające realizację zadań. Ogród to ma być jedna wielka przyjemność a nie wieczne źródło stresów! Zmartwienia i niepowodzenia ogrodowe lepiej przyjmować ze spokojem stoika. W końcu życia nie da się  okiełznać, poukładać i jeszcze  szufladki na klucz zamknąć.



A co nowego u roślinków? Definitywnie kończą się już hiacynty, obecnie trwa faza narcyzowo - szafirkowa. Do kwitnienia zbierają się kaliny, nadal kwitną magnolie  choć ze względu na uszkodzenia kwiatów nie jest to kwitnienie zjawiskowe. Pełne zawilcowe szaleństwo, kwitną gajowe dzikusy i te odmianowe, nadal widzę też kwiaty zawilców greckich ( na pierwszej fotce siewki, na drugiej eleganckie odmianowe ). Miodunki  i brunnery  kwitną dość nierówno, na niektórych stanowiskach rośliny maja pięknie  rozwinięte kwiaty a  nieopodal dopiero kwitnienie się zaczyna. Przyuważyłam parę  brunnerowych siewek, dobra nasza, półdziki ogród z siewkami brunner to jest właśnie  to w co  chcę  żeby  zmieniał się Alcatraz. Marzę teraz o  cieplejszym dniu, w którym znów podrepczę sobie odkrywczo po  Alcatrazie i  pokatuję mój kręgosłup pracami ogrodowymi. Oby do wiosny  Kochani, oby do wiosny!